Το βαθύτερο μέχρι σήμερα γνωστό σπήλαιο στον κόσμο έχει δύο ονόματα. Το ένα είναι το «Κρουμπέρα» (Krubera) προς τιμήν του Ρώσου καρστολόγου Alexander Kruber, θεμελιωτή της επιστήμης του karst στην Σοβιετική Ένωση. Το άλλο όνομα είναι το «Βορόνια» (Voronia ή Voronja) το οποίο οφείλετε στην ύπαρξη μαύρων κορακιών στην είσοδο. (Voroni). Επομένως το όνομα σημαίνει “Κορακοτρυπα” ή κάτι αντίστοιχο με το ιδιαίτερα διαδεδομένο όνομα στην Αστράκα, «Γκαϊλότρυπα». Οι μεγαλύτεροι το αποκαλούν Krubera ενώ οι νεότεροι Voronia. Εμείς θα το αποκαλούμε “Voronia – Krubera” για να μην αδικήσουμε κανέναν… Εξάλλου όποιο κι αν είναι το όνομα του το γεγονός είναι ένα: Είναι το πρώτο σπήλαιο που ανακαλύφθηκε ποτέ με βάθος μεγαλύτερο από 2.000μ.

Ο Σπηλαιολογικός Ελληνικός Αθλητικός Σύλλογος (ΣΕΛΑΣ) διοργάνωσε το 2002 την σπηλαιολογική αποστολή «Ανώγεια – Ντελίνα 2002» στην οποία συμμετείχε και η διεθνής σπηλαιολογική ομάδα CAVEX (Cave Exploration) team. Η συνεργασία του ΣΕΛΑΣ με την δυναμική αυτήν ομάδα συνεχίστηκε τον Ιανουάριο του 2003 με κοινή σπηλαιολογική αποστολή στην Σλοβενία. Έτσι, τον Οκτώβριο του 2004, το CAVEX team προσκάλεσε μέλη του ΣΕΛΑΣ να συμμετάσχουν σε μια αποστολή στο βαθύτερο σπήλαιο του κόσμου, την «Voronia – Krubera», που βρίσκετε σε υψόμετρο 2250μ στον Δυτ. Καύκασο, στην Αμπχαζία. Σκοπός της αποστολής ήταν η εκ νέου χαρτογράφηση του σπηλαίου, το οποίο αξίζει να σημειωθεί ότι είναι το πρώτο σπήλαιο με βάθος μεγαλύτερο από 2000μ. Οι Έλληνες σπηλαιολόγοι, μέλη του ΣΕΛΑΣ υποστηρίχθηκαν από τον επίσημο χορηγό της αποστολής, την διεθνής εταιρεία ταχυμεταφορών ΤΝΤ και αναχώρησαν αρχικά στις 2 Ιανουαρίου 2005 για την Αμπχαζία. Όμως, η πτώση του ελικοπτέρου που μετέφερε μέλη της αποστολής στο χιονισμένο βουνό, έθεσε πρόωρο τέρμα εκείνη την αποστολή δέκα μέρες αργότερα.
Η προσπάθεια τελικά επαναλήφθηκε τον περασμένο Ιούλιο (2-7-2005 έως 25-7-2005). Στην διεθνής αποστολή συμμετείχαν οι σπηλαιολόγοι του ΣΕΛΑΣ, Ηλίας Καζαής, Μεθόδιος Ψωμάς (ΣΠΟΚ), Νίκος Μητσάκης και Κώστας Αδαμόπουλος (Υπ. Αποστολής) οι οποίοι είχαν αναλάβει την χαρτογράφηση. Οι Έλληνες σπηλαιολόγοι χαρτογράφησαν το τμήμα από -500 έως και -1440μ (σχεδόν το μισό σπήλαιο) ενώ συμμετείχαν και στην μέτρηση του βάθους μέσω Wrist computers (SUUNTO). Η αποστολή χρησιμοποίησε και μια τρίτη μέθοδο, με υδροστατική πίεση, για την κατά το δυνατόν απόλυτη μέτρηση του βάθους του σπηλαίου, το οποίο βρέθηκε ότι είναι -2054μ (+/- 10μ)
Οι Έλληνες σπηλαιολόγοι έφτασαν μέχρι βάθους -1440μ, χρειάστηκε να παραμείνουν επί 5 συνεχόμενες μέρες εντός του σπηλαίου και έζησαν την εμπειρία ενός πραγματικού ατυχήματος με θύμα νεαρό Ρώσο σπηλαιολόγο. Τα αποτελέσματα της αποστολής παρουσιάστηκαν στο 14ο Παγκόσμιο Συνέδριο Σπηλαιολογίας από τα μέλη του CAVEX, Denis Provalov και Ilia Zharkov.